τονόμετρο

το, Ν

1. ιατρ. όργανο μέτρησης τής ενδοφθάλμιας πίεσης

2. φυσ.-χημ. εργαστηριακή διάταξη η οποία επιτρέπει τον προσδιορισμός τού μοριακού βάρους μιας ουσίας με τη μέθοδο τής τονομετρίας.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. tonometer < τόνος (Ι) + μέτρον*].